"Havama Koni Sugandh".

   "Havama Koni Sugandh".   

                      વો અફસાના જીસે અંજામ તકલાના ન હો મુમકીન,
                      ઉસે એક ખુબસુરત મોડ દેકર, છોડના અચ્છા !

  This  line is quoted by Mohammad Mankad in his very famous novel - "Havama Koni Sugandh". But he also confesses through the character of Ruchi that.......

  " કેટલાય અફસાના એવા હોય છે જેનો અંજામ ક્યારેય આવતો જ     નથી. એટલું જ નહીં પણ, તેને કોઈ ખુબસુરત મોડ પણ આપી શકતો નથી. એનાથી વધારે કરુણતા.............."

  

 The novel has 28 chapters. The story has only actions of 4 or 5 days(date 6 to 9). The whole story is narrated in the most usual kind of narrative, what we can called an 'Omnicient veiw'. That is to say that, he does not describes only the outward behaviour and actons of characters but also  their thoughts and feelings. The characters are Ruchi (wife of Pratish), Pratish, Umakaki (Aunty of Ruchi),  Mona (call girl), Dinu, Roy, Homi patel, Mebal (Friend of the call girl - Mona) Anit(lover of Ruchi), Lalu etc. 

 Auther has described very immpresively and effectivly loneliness, money power, power of love, lack of making decisions, how distance in  relation effects human mind and the important point is that auther says is that..... Changes can't change the situation. It's very difficult to accept but its the harsh reality of life is that, Man suffers only because of his doubts.He gives the very biggest concept of difference between female and male or man and women.

 Through the character of Ruchi, writer wants to show that, may be years go by, months go by, days go by, but one can never forget which he wants to forget! After her marriage, she has no any kind of contact with Anit, then even suddenly in  every words of his husband - Pratish, she remembers Anit........

 "અનિત.....હવે તો એક નામ માત્ર છે, એ જીવનકથામાં આવેલું માત્ર એક નામ.....પણ હજી એ નામ ભુલ્યુ ભુલાતું નહોતું."

The whole story is around to that Dinu wants to tack off Ruchi's 10 lakh Rupees which is also not debited in Ruchi's Bank account. Then even, Dinu hires two high criminals and wants to take away her 10 lakh rupees. But Ruchi is his cousin and that's why at the end he wants to refuses to criminals to kidnapped Ruchi, because he wants money,..........

      

                                                                     "રુચિ અને રૂપિયા વચ્ચે તે ઝૂલી રહ્યો હતો."

  ..............but he can never tolerate the murder of her sister,but now he is helpless. From 1st chapter to 14, author describes only the plan and setting for kidnapped of Ruchi and at this time, I mean suddenly after many years Ruchi constantly  misses her lover Anit. And when she  thinks about herself that......

  " અનિત યાદ આવી ગયો! અને એ યાદના સ્પર્શથી રૂંવે રૂંવે ફૂલો જાણે ફૂટવા લાગ્યા. પણ ક્યાં હશે અનિત! કોણ ચૂંટવાનું હતું ફૂલો! ખાલી હવામાં, ખીલી ખીલીને પમરાઈને, ખરી જવા માટે જ ખીલવાનું?"

  After a long time, when Ruchi meets her friend -  Manda, she says.......

 " એના મગજનું કઈ ઠેકાણું નહોતું. મને જોઈને ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડી પડ્યો હતો.અને એ ક્યારે રડે છે તું જાણે છે ને?"

 But Ruchi knows her limits and that's why she tells to herself that.... now she is wife of Pratish, and she must not cross her boundries! She brust out in thoughts of Anit as.....

"વિચારો તો એ પોતાના જ કરતી હતી, કારણ કે પોતાની જાતથી અનિતનું કોઈ જુદું અસ્તિત્વ હોય એમ લાગતું ન હતું. પોતાના વિચારો કરતી વખતે, સાથે જ તે યાદ આવી જતો હતો. તેને યાદ કરવો પડતો નહોતો."

But the real matter is that Pratish also loves another girl - Mona but even Pratish also don't know that Mona cheates him as she is 'Call Girl'.But the conflict is that.......

 "રુચિ સાથે પ્રેમ કરતી વખતે તેને મોના સાંભરતી હતી અને મોના સાથે પ્રેમ કરતી વખતે રુચિ યાદ આવી જતી હતી. રુચિ જો મોના હોય તો! રુચિ જો મોના જેવી હોય તો!" 

  Thus, he is in conflict and because of his lakeness of making descision, he destroyes his precious life. Because love is only businees for Mona.

Through  character of Roy, author says.....

 "કેટલાક અનુભવો માણસને આખાને આખા બદલી નાખે છે. પણ .... પછી બદલાઈ જવાથી પણ શું?"

It is the whole story of intigrue then even it is full of love story and it leads us to the tragic end as......

"બધી સફરમાં માનવી માટે સૌથી આકરી સફર, આ સમયની સફર જ હતી.

અનિતને રુચીની નિર્દોષતાની ખબર હતી અને રુચીને અનિતના પ્રેમની ખબર હતી, છતાં બંને સાવ જુદી જ રીતે વર્તયાં હતા !"

Dinu also comes in shock, when Roy (Anit himself is Roy) asks too much  questions about Ruchi he thinks that.......

                   " આ અજાણ્યા માણસને રુચિમાં કેમ રસ છે? રુચિ સાથે કઈ......"

In this novel, author says us through Anit, very beautiful line that..........

" આહ, માણસ બધું જ કરી શકે છે. કોઈ સાથે લડી-ઝઘડી શકે છે, પણ તેને પોતાની સાથે પ્રેમથી વાત કરવા મજબુર કરી શકતો નથી! બીજી કોઈ ઈચ્છા નથી હવે. એકાદ-બે શબ્દ, એકાદ-બે નજર, એકાદ-બે સ્મિત, જિંદગી ધન્ય થઇ જાય, રુચિ !"

In short, we can say that........

" જિંદગીની એક વિચિત્રતા છે કે, મોટા ઝઘડાઓ પાછળ સાવ નજીવા કારણો જ હોય છે. તે  નિવારી શકાય તેવા હોય છે. પણ ઝઘડતી વખતે દરેક પક્ષ માત્ર ઝઘડવાના જ તોરમાં હોય છે.  ઝઘડા દ્વારા જ તે પોતાનું મહત્વ સ્થાપિત કરવા મથે છે, પરિણામે પાછળ માત્ર કડવાશ અને અફસોસ જ રહી જતા હોય છે."

              

 અબ કિસકીકી થી ઉસ વકત ખતા, યાદ નહીં,

કિસ તરહસે હુએ હમ જુદા, યાદ નહીં,

હૈ યાદ વો ગુફ્તગુકી તલખી લેકિન ;

આઝાદ, વો ગુફ્તગુ થી ક્યાં યાદ નહીં !

               અને બસ, કોને ખબર છે કે  જેનું મોઢું પણ જોવાની ના પડી દીધી હોય એ ચહેરો જોવા માટે કેટકેકલું તળવળવા છતાંય જોવા પણ ના મળે અને માત્ર હવામાં રહેલી એની સુંગન્ધ ને માણી ને જ આ જીવનના દિવસોને પસાર કરવા પડે !